۱. فیلترینگ میان‌گذر
دیپلکسر معمولاً از دو فیلتر میان‌گذر تشکیل شده است: یکی برای باند فرکانسی ارسال (Tx) (مثلاً ۴۳۵-۴۵۵ مگاهرتز) و دیگری برای باند فرکانسی دریافت (Rx) (مثلاً ۴۶۰-۴۸۰ مگاهرتز). این فیلترهای میان‌گذر به سیگنال‌های درون محدوده فرکانسی مربوطه اجازه عبور می‌دهند در حالی که سیگنال‌های خارج از این باندها را تضعیف می‌کنند. این امر به طور مؤثر سیگنال‌های ارسال و دریافت را ایزوله می‌کند و از تداخل بین آنها جلوگیری می‌کند. به عنوان مثال، یک دیپلکسر ممکن است به ایزوله‌سازی ۳۰ دسی‌بل یا بالاتر بین پورت‌های پایین و بالای خود دست یابد که برای اکثر کاربردها کافی است.

۲. طراحی با ایزولاسیون بالا
فیلترهای حفره‌ای به دلیل ضریب Q بالا و گزینش‌پذیری عالی، معمولاً در دیپلکسرهای حفره‌ای استفاده می‌شوند. این فیلترها ایزولاسیون بالایی بین دو باند فرکانسی ایجاد می‌کنند و نشت سیگنال از باند ارسال به باند دریافت و برعکس را به حداقل می‌رسانند. ایزولاسیون بالا، خطر تداخل بین سیگنال‌های ارسال و دریافت را کاهش می‌دهد و عملکرد پایدار سیستم ارتباطی را تضمین می‌کند. برخی از طرح‌های دیپلکسر، مانند دوپلکسرهای حفره‌ای با دفع بالا، می‌توانند به سطوح ایزولاسیون بسیار بالایی دست یابند. به عنوان مثال، یک دیپلکسر حفره‌ای با دفع بالا می‌تواند سطوح ایزولاسیون 80 دسی‌بل یا بالاتر را فراهم کند و به طور موثر تداخل را سرکوب کند.

۳. تطبیق امپدانس
دیپلکسر شامل شبکه‌های تطبیق امپدانس است تا تطبیق امپدانس خوبی بین کانال‌های ارسال و دریافت و آنتن یا خط انتقال تضمین شود. تطبیق امپدانس مناسب، بازتاب‌های سیگنال و امواج ایستاده را کاهش می‌دهد و در نتیجه تداخل ناشی از سیگنال‌های منعکس شده را به حداقل می‌رساند. به عنوان مثال، اتصال مشترک دیپلکسر برای دستیابی به تطبیق امپدانس عالی طراحی شده است و تضمین می‌کند که امپدانس ورودی در فرکانس ارسال 50 اهم است در حالی که امپدانس بالایی در فرکانس دریافت ارائه می‌دهد.

۴. تقسیم‌بندی فضا
در سیستم‌های ارتباطی هم‌سایت، دیپلکسر‌ها می‌توانند با تکنیک‌های دیگری مانند جهت‌دهی آنتن، قطبش متقاطع و شکل‌دهی پرتو ارسالی ترکیب شوند تا به سرکوب بیشتر تداخل سیگنال در حوزه انتشار دست یابند. به عنوان مثال، استفاده از آنتن‌های جهت‌دار همراه با دیپلکسر‌ها می‌تواند ایزولاسیون بین آنتن‌های ارسال و دریافت را افزایش داده و احتمال تداخل متقابل را کاهش دهد.

5. ساختار جمع و جور
دیپلکسرهای حفره‌ای دارای ساختار فشرده‌ای هستند که به آنها اجازه می‌دهد با آنتن‌ها یا سایر اجزا ادغام شوند. این ادغام، اندازه و پیچیدگی کلی سیستم را کاهش می‌دهد و در عین حال خطرات تداخل را به حداقل می‌رساند. به عنوان مثال، برخی از طرح‌های دیپلکسر، قابلیت‌های فیلترینگ را در محل اتصال مشترک گنجانده‌اند و ساختار را ساده می‌کنند و در عین حال عملکرد بالا را حفظ می‌کنند.

دیپلکسر حفره‌ای ۴۳۵-۴۵۵ مگاهرتز/۴۶۰-۴۸۰ مگاهرتزاز فیلترینگ میان‌گذر، طراحی ایزولاسیون بالا، تطبیق امپدانس، تقسیم‌بندی فضا و سایر فناوری‌ها برای مدیریت مؤثر تداخل سیگنال در سیستم‌های LMR استفاده می‌کند. این امر تضمین می‌کند که سیگنال‌های ارسال و دریافت به طور مستقل و بدون تداخل متقابل عمل می‌کنند و قابلیت اطمینان و پایداری سیستم‌های ارتباطی را بهبود می‌بخشند.